Search Results

DERRICK WRIDGWAY DERRICK WRIDGWAY 5th Dan Shihan Budokan One of Doshu's earliest Disciples and strongest Budokan supporters of well over 50 years, started his Karate career in 1964 at one of Budokan South Africa's first dojo in the small town of Pinetown, Natal.
Under the guidance of Doshu and with dedicated training he in a short time proved he was to become a major player in Budokan SA and as Doshu once commented, "He was one of the finest technicians I ever trained". In the contest arena he proved himself by representing his Province of Natal on many occasions and winning the Shukokai Senior Kata Championship three years in a row. He eventually became a Senior Sensei within Budokan SA travelling and teaching full time in many of the dojo across the country. In a break from Karate he proved his determination to excel in whatever he undertook and completed the very challenging International "Two Oceans Road Marathon" which runs between the Atlantic and Indian Oceans around Cape Town and then he went on to complete in "two" of the World Famous Mega "Comrades Marathon", said to be one of the toughest road races in the world, both proud achievements.., Today he is working alongside his friend of a lifetime, Kyoshi David Passmore in the development of our BUDOKAN WORLD.

IAN CARD So very sad to hear of the passing of Ian Card from cancer. Here is a picture we have of him taking a class at the notorious but much loved High Rocks Dojo near Tunbridge Wells in 1980. Hello Sensei Just a few words I've put together about Ian who would have been celebrating his 70th Birthday today.....27 June 2020. Hope all is going well with you and the club Best wishes Smudger We started training together at the TA hall in St Johns Road Tunbridge Wells 52 years ago It was hard Karate. Ali was on hand to take the money and to take the splinters out of our feet! We went to various locations to train over the years. One time we were training in London where we both got a lift with all the mats in a transit van we had a hard training session with free fighting Ian caught Ken so hard it broke his sternum after training we went to the pub had a few pints of fullers and then home in the van with Ken who kept telling us not to make him laugh as it hurt Ken made a quick recovery and was back training with us. Ian went to train in other areas enjoying kickboxing, boxing & jujitsu, he was also a bouncer at a night club for a while. But his heart belonged to Budokan. I fought him, I fought with him, I had a good drink with him many times he was my best friend. Your old mate Smudger.... Ian with his soulmate Frances.

BUDOKAN BUDO RESEARCH Here we will publish schoLarly articles and academic papers from Aikido to Zen in all things Traditional Japanese Budo, that we hope will be of interest to both teacher and student alike. All articles and papers will first appear on the Homepage from 2 - 4 weeks. After that they will be posted on this page under the name of the discipline or context. When a single discipline reaches 12 or more articles or papers it will be given its own page. Just click on any of the links below to read more. (NB The views of the authors depicted in these articles and papers listed are for information purposes only) Kindly support the work we are doing by using the DONATE button below. AIKIDO JUJITSU BIOGRAPHY OF MORIHEI UESHIBA REDISCOVERING AIKIDO AIKIDO - A TOOL FOR LIVING AIKIDO AS SPIRITUAL PRACTICE IN US AIKIDO AND THE I A F KARATEDO A SHORT HISTORY OF KARATE INTENTIONALITY IN SHOTOKAN KARATE BUDO KATA - THE TRUE ESSENCE OF BUDO THE JAPANISATION OF KARATE LEG TECHNIQUES IN KARATE KARATE TALK IN A CANADIAN DOJO EASTERN MYSTICISM IN BUDO BUSHIDO A PHD SUBMISSION ON BUSHIDO KENDO THE CONCEPT OF KI IN KENDO IAIDO THE SWORDSMITHS OF JAPAN THE ALMOST FORGOTTEN LINEAGE NAKAYAMA HAKUDO KYUDO HISTORY OF KYUDO AND IAIDO IN EARLY JAPAN JUDO JIGORO KANO UTOPIA THE WAY OF KATA IN KODOKAN JUDO ZEN A BRIEF HISTORY OF ZEN ZEN, HEALTH & WELLBEING A JAPANESE GLOSSARY FOR KARATE STUDENTS First they published A Short History of Karate. Now Michael Cowie and Robert Dyson are soon to publish another little gem this year. Budokan has been given a glimpse of their work and you can too by clicking on the image below. And its not that little either! Enjoy. MISCELLANEOUS THE JAPANESE PURSUIT OF PERFORMATIVE MASTERY INTERESTING FACTS ON HISTORY OF MARTIAL ARTS SUMO - ANCIENT RITUAL TO THUNDER GOD TEA CULTURE OF JAPAN & CHINA MUSA CHUGYO - THE WARRIOR PILGRAMAGE BUFFER

De lessen worden gegeven in een levendige sfeer waar studenten profiteren van de beste lessen die tegenwoordig in het VK beschikbaar zijn. Disciplines KARATE - SHUKUKAI RYU AKIDO - TRADITIONEEL IAADO - MUSO SHINDEN RYU ZEN - SOTO SECT hoofdinstructeur DAVID PASSMORE 7 DAN KYOSHI Instructeur Mike Clapham 5 Dan Shihan Dojo leider STEVE HOOFD 3 DAN BLACKFIELDS DOJO 106 HAMPTON LANE BLACKFIELDS ZUIDAMPTON SO45 1WF DINSDAG OM 19.30 UUR BEGINNERS EN BEZOEKERS WELKOM ONZE AFstamming LIDMAATSCHAP INFORMATIE ZWARTE RIEM REGISTER VERHAAL VAN BUDOKAN DOOR DOJO SORTERING KLEDING EN UITRUSTING

GESCHIEDENIS VAN KORYU JUJITSU EEN KLEINE VECHTSPORTGESCHIEDENIS De felheid van de Japanse krijger en zijn vechtkunsten hebben westerlingen gefascineerd sinds het Westen meer dan 450 jaar geleden met HEN in contact kwam. Het was echter pas aan het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw dat westerlingen daadwerkelijk een van de Japanse krijgskunsten begonnen te beoefenen. JUJITSU was een van de eerste, misschien zelfs de allereerste van deze kunsten die in het Westen werd onderwezen en het duurde niet lang voordat Kano Jigoro's nieuwe kunst en sport van JUDO snel populair begon te worden in Japan en een aantal JUJITSU-beoefenaars, aangemoedigd door hun instructeurs, stapten ze over op Kano's JUDO, die, hoewel gebaseerd op de basismethoden van oudere jujutsu-scholen, destijds als een meer "wetenschappelijk gestructureerd systeem" werd beschouwd. Tegelijkertijd gingen andere westerse JUJITSU-dojo's hun eigen weg, door westerse ideeën in hun systemen op te nemen en zo de basis te leggen voor enkele van de moderne jujitsu-stijlen die we tegenwoordig zien. Zelfs enkele van de oudste dojo's in Europa werden gedwongen over te stappen op het modernere en populaire judo om te overleven. Dit is wat er ook gebeurde met onze Kodokwan-dojo hier in Zambia, die in 1928 werd opgericht. Ten tijde van zijn oprichting was het de enige dojo die JUJITSU beoefende en rond de vroege jaren 1940 begon onze Kodokwan formele judopraktijk in zijn dojo op te nemen . De traditionele SAMURAI JUJITSU-scholen van weleer leerden niet alleen een verdedigende kunst, maar de leerplannen omvatten een zeer uitgebreide reeks tactieken, waardoor exponenten werden uitgerust om een grote verscheidenheid aan situaties het hoofd te bieden. Dit staat in schril contrast met de technieken die worden gebruikt in moderne JUDO-competities, bijvoorbeeld klassieke jiu-jitsu-technieken zijn niet ontworpen om punten te scoren, maar om effectief te zijn om iemands overlevingskans te vergroten, waardoor een tegenstander minimale kans krijgt om in de tegenaanval te gaan. De worpen werden zo uitgevoerd dat de strijder een of meer ledematen van een tegenstander kon breken alvorens hem te werpen, meestal nadat de tegenstander was aangevallen met atemi of body strikes. Toen de tegenstander door de lucht vloog, werd hij plotseling zo naar beneden getrokken dat hij onder optimale omstandigheden zijn nek zou breken, of in ieder geval ernstig zijn ruggengraat zou verwonden. Er was geen ruimte voor fouten op het slagveld wanneer je tegenover een tegenstander stond die betrokken was bij COMBAT JUJITSU en er waren geen regels of verboden technieken in de strijd. Samurai op het slagveld bezig met "Yori Kumi-Uchi" [worstelen] gekleed in harnas, vereisten supersnelle reflexen en het grootste zelfvertrouwen in hun techniek. "Zanshin" was op zijn hoogtepunt in deze overlevingssituatie, want zelfs de kleinste fout, een onevenwichtige houding of concentratieverlies kan de dood tot gevolg hebben. Het gebruik van Yori Kumi-Uchi was essentieel voor effectief worstelen in harnassen, want hierdoor ontwikkelde de krijger het evenwicht, de hefboomwerking en de mobiliteit waarmee beide zijn positie konden behouden, waardoor hij Atemi of Kansetsu-waza kon gebruiken om een ledemaat te breken en zijn vijand naar de grond, trek dan zijn korte mes en steek het in zijn tegenstander. Hiervoor werd een speciaal mes, "Yori-doshi", op de rechterheup gedragen. Om voor de hand liggende redenen zijn deze technieken verboden in de moderne sport van JUDO en zelfs in moderne JUJITSU. Bij JUDO, waar de veiligheid van de partner in training of competitie een zeer belangrijk punt is, worden worpen zoals "Ippon-seoi-nage" [een arm schouderworp] toegepast met de arm van Uke [ontvanger van de kracht) in de Junte-positie, voor meer veiligheid. Een belangrijk kenmerk van klassieke jiujitsu is juist dat veel worpen worden gestart met de arm van uke in gyakute-positie. Er zijn ook enkele soorten worpen in KLASSIEKE JUJITSU waarbij beide armen van Uke zijn vergrendeld in de Gyakute-positie, wat het veel gevaarlijker maakt omdat het Ukemi [defensieve maatregelen, zoals break-falling] moeilijker maakt, in feite wanneer de technieken correct uitgevoerd, wordt ukemi bijna onmogelijk. Aangezien de KLASSIEKE VECHTSKUNSTENAAR niet werd beschermd door regels in gevechten, had hij zeer grondige kennis nodig van het ontsnappen en het gebruiken van Ukemi om worpen te overleven die werden toegepast met de bedoeling om te verminken in plaats van een punt te scoren. Men moet zich echter realiseren dat wanneer een worp correct wordt uitgevoerd, met de bedoeling en snelheid om te verminken of zelfs te doden, Ukemi cam erg moeilijk is. Daarom was het, indien mogelijk, beter om te ontsnappen met behulp van veel verschillende technieken, net voordat ze worden gegooid, waarbij sommige van deze technieken van zeer extreme aard zijn, zelfs bereid zijn om een hand of elleboog op te offeren of een schouder ontwrichten, gewoon om weg te komen van gegooid worden, niet zoals SPORTJUDO, waar gegooid worden gewoon betekent dat je een punt verliest. Onnodig te zeggen dat sommige JUJITAU RYUHA zich specialiseerden in het uitrusten van exponenten om worpen te ontsnappen net voordat de acties werden gestart. In TRADITIONELE JUJITSU bestond er niet zoiets als een "verboden beweging", tactieken die gebruikt konden worden waren en zijn: - grappling (kumi), worp (nage), plus technieken om het negatieve effect van een worp te beperken, terughoudendheid (osae ), de gewrichten vergrendelen (kansetsu-waza), choqueren (shime-waza), de vitale punten van het lichaam aanvallen (kyusho-waza), body strikes (atemi), schoppen (keri), stoten (tsuki) en slaan ( uchi)- Ik heb de eer en het voorrecht gehad om deze Koryu-Ryha Sensei hun JUJITSU te zien demonstreren in Kyoto City, op de Kyoto-shi Koryu Bujitsu Enbukai [THE Kyoto City Traditional Martial Arts Demonstration Meeting), waar verschillende Koryu Bujitsu-scholen uit heel Japan samenkomen om hun vaardigheden te demonstreren. Het is echt verbazingwekkend om te zien hoe deze oude JUJITSU SENSEI elk rondgooien en ukemi doen op de harde grenen houten vloeren, zonder Tatami-matten! Ik had zelfs de zeldzame kans om een tijdje te trainen onder Sensei Arao 5e dan, uit Tondabayashi, Osaka City, die op dat moment meer dan 60 jaar oud was. SENSEI ARAO is een BUDO-MASTER IN TOMIKI AIKIDO EN DAITO-RYU JUJITSU waar hij oefende in de Tennoji Aikikan in het centrum van Osaka. Tot slot wil ik op dit moment ook alle Sensei, Senpai en Kohai in Takatsuki-shi, Tondabayashi-shi Shimin Taiku-kan Budo Dojo in Osaka bedanken voor het verdragen van deze "Zambiaanse kara hen na no Gaijin" (vreemde buitenlander uit Zambia) al die jaren. (c) Jonathan Kruger 22011 - Shihan Kodokwan Judo Jujitsu Zambia

1960- 2022 Bericht van Doshu 2021 Hallo aan al onze BUDOKAN en aangrenzende Martial Arts-familieleden. Hier zijn we aan het einde van weer een jaar en wat een jaar was het voor ons allemaal, maar eerst terug naar onze BUDOKAN-WERELD. Ik moet zeggen, aangezien ik zeker weet dat je het met me eens zult zijn, Ik ben gewoon zo trots op Kyoshi David voor zijn inspanningen, harde werk en toewijding om vooruit te komen met zijn droom om BUDOKAN WORLD . op te bouwen tot een eervol internationaal erkend instituut voor vechtsporten, dat vele kunsten en een grote verscheidenheid aan gerespecteerde leiders van over de hele wereld omvat. Sommige van onze oorspronkelijke Budokan van jaren geleden, en andere van verschillende systemen, en vormen zo een organisatie waar iedereen trots op kan zijn. Wat mij persoonlijk zo trots en nederig maakt, is dat na slechts 60 jaar sinds mijn oprichting van de oorspronkelijke BUDOKAN SA, Kyoshi David, die al bijna zo lang bij mij is en nooit is afgedwaald van de ethiek en overtuigingen die ik destijds vormde , EER, PLICHT, RESPECT & NEDERIGHEID ... "STERK IN HAND, VRIENDELIJK VAN HART", hiervan kan ik je niet alles vertellen wat dat voor mij persoonlijk betekent, want Kyoshi David volgde alles waar ik in geloofde en van droomde, en heeft het naar een hoger niveau getild en daarvoor heeft hij mijn levenslange respect en dankbaarheid. Ik kan niet meer vragen dan hij heeft gegeven. Ik geloof echt dat degenen onder u die het geluk hebben onder zijn persoonlijke begeleiding te zijn in het leven en op de vloer, ongeacht de kunst, u hebt om te weten dat je door de beste wordt geleid. De vechtsporten en zijn grote meesters van de vele systemen Ik was bevoorrecht en vereerd om onder te trainen in de jaren zestig bepaalde mijn leven, en met hun leringen ging ik de wereld in om te proberen ons enige thuis, de aarde, een betere plek te maken voor iedereen die het met ons deelt. Onlangs las ik een passage die ik graag met jullie wil delen, geschreven door die grote filosoof "Thomas Paine", die volgens mij mijn profiel goed definieerde, schreef hij: DE WERELD IS MIJN LAND... DE HELE MENSHEID ZIJN MIJN BROEDERS EN GOED DOEN, IS MIJN RELIGIE. In dit verband wil ik het volgende met u delen. Wat betreft de wereldwijde gebeurtenissen van dit jaar, als krijgskunstenaars die ons Budokan-pad volgen, vraag ik je om het volgende deel van je pad voorwaarts te maken. Ik ben bedroefd door wat we zijn geworden als het menselijk ras; nog nooit was de politiek zo diep in de goot, nooit hebben we zoveel conflicten gehad, voornamelijk ingegeven door religie. Nooit hebben we zoveel behoeftige mensen gehad, voornamelijk kinderen, zonder landen, onderdak, voedsel en water plus het criminele lijden van miljoenen kinderen dat onbeheerd achterblijft, en het lijkt alleen maar erger te worden. Mijn smeekbede aan u is om er komend jaar uw missie van te maken om alle hulp te bieden aan mensen in nood in uw gebied, hoe klein ook; alle kleine beetjes helpen mensen in nood en ze moeten zien dat er mensen zijn die om je geven en misschien door jouw vrijgevigheid zullen ze hoop vinden op een beter leven in de toekomst. Tot slot wens ik u en uw families alles wat u zich voor de toekomst kunt wensen. Moge je succes hebben in het leven, liefde en veel geluk en moge de kracht die ons beschermt, je behoeden voor schade op de weg die je gaat reizen. De jouwe in de geest van onze BUDOKAN... Doshu Richard Zalm Nieuwjaarsbericht 2019 Nieuwjaarsbericht 2018 van Richard Salmon Groeten aan jullie allemaal terwijl we naar het einde van weer een jaar gaan. Ik hoop dat 2018 een goed jaar is geweest voor jou en je dierbaren en dat je alles hebt bereikt wat je wilde. Wat BUDOKAN betreft, moet ik nogmaals zeggen hoe onder de indruk ik ben van het werk dat KYOSHI DAVID PASSMORE doet bij het ontwikkelen van het verhaal van het verleden en de toekomst van BUDOKAN, en van wat BUDOKAN werkelijk is en betekent. Als ik dit zie, terwijl mijn reis en pad naar de top van de berg gaan [langzaam hoop ik?], geeft het me grote hoop dat onze BUDOKAN in de toekomst in goede handen zal zijn, want er zal geen excuus zijn om zijn leiderschap te volgen en alles wat hij heeft gedeeld. Je hebt geen fijnere Sensei om je de weg te wijzen. Als we in deze onrustige wereld onze BUDOKAN KUN of EER, PLICHT, RESPECT EN NEDERIGHEID kunnen volgen en echt STERK VAN HAND, VRIENDELIJK VAN HART kunnen oefenen en deze code met anderen kunnen delen, kunnen we, door middel van onze training, helpen onze wereld een betere te maken plaats voor degenen die het met ons delen. Dat is mijn uitdaging aan jou. Ik heb altijd geleerd: " DE GROOTSTE TELEURSTELLING IN HET LEVEN IS WANNEER JE JEZELF TELEURSTELT" Nu voor wat welverdiend nieuws: Mijn verantwoordelijkheid als DOSHU/FOUNDER van BUDOKAN is ervoor te zorgen dat onze leden en leiders de beloningen ontvangen die ze verdienen voor HUN JAREN VAN TOEDIENING EN PERFECTIE VAN DE KUNST, LOYALITEIT EN DIENSTVERLENING AAN DE ORGANISATIE en wat dat betreft, op deze dag van 27 november 2018, Het is met NEDERIGHEID, DE GROOTSTE EER EN TROTS dat ik “KYOSHI” DAVID PASSMORE toeken de welverdiende rang van 7e DAN KARATE Eindelijk, terwijl we naar het einde van dit jaar gaan, mag ik jou en je dierbaren alles wensen wat je voor jezelf kunt wensen voor 2019, geluk en vooral, wees veilig. De jouwe in BUDO, RICHARD ZALM DOSHU BUDOKAN AAN ALLE "BUDOKAN UK" LEDEN. Nu we het einde van weer een jaar naderen, wilde ik een beetje achtergrond en geschiedenis van uw SENSEI DAVID PASSMORE met u delen, want hij was bij mij vanaf het allereerste begin van zijn "BUDO REIS". en ik weet, misschien meer dan alle anderen, hoe ver hij heeft gereisd. Het was zo'n 50 jaar geleden dat hij als jonge man op de grond stapte in mijn originele "BUDOKAN' dojo in de stad Durban om een reis te beginnen waarvan zelfs hij geen idee had dat hij hem naar grote hoogten zou brengen in onze KUNST VAN KARATE -DO. Vanaf het allereerste begin toonde hij het potentieel en de toewijding die nodig zou zijn om hem naar de top te brengen. Vijf of zes keer per week trainen, in de dojo, op het strand of in de bergen op trainingskampen, hij gaf het alles in het werk om een van de beste studenten te worden die ik ooit het voorrecht heb gehad om les te geven. Zijn standaard en techniek werden al snel de standaard voor anderen om te volgen. In competitie vertegenwoordigde hij ons "BUDOKAN" Natal Provinciaal Team bij vele gelegenheden in zowel Kata als Kumite met goede resultaten. Een hoogtepunt geloof ik dat we samen deelden als Sensei en Student. was in 1969, toen hij samen met mij een wapendemonstratie presenteerde op de eerste Zuid-Afrikaanse Spelen, het equivalent van de Zuid-Afrikaanse Olympische Spelen, die werd georganiseerd nadat Zuid-Afrika van de Olympische Spelen was uitgesloten vanwege zijn apartheidsbeleid. Bij de spellen Sensei David vertegenwoordigde ook het "ALL STYLES TEAM" in Kata en Kumite dat de provincie Natal vertegenwoordigde tegen een team uit het VK. Zijn vertrek naar het Verenigd Koninkrijk was een groot verlies voor mij, want hij was een inspiratie voor de nieuwere studenten over wat er kon worden bereikt met toegewijde training, en hij was een van de weinigen geworden waarvan ik geloofde dat hij de hele weg kon gaan, en dat is wat hij heeft bereikt. gedaan. Toen hij Zuid-Afrika verliet en zijn eigen "Budokan UK" ontwikkelde, nam hij alles mee wat ik iedereen die bij ons trainde had proberen bij te brengen, EER, PLICHT, RESPECT & NEDERIGHEID en STERK VAN HAND & VRIENDELIJK VAN HART. en toewijding aan het trainen en begrijpen van de verschillende en diepere aspecten van onze KUNST en hij deed dat, maar bracht het naar een hoger niveau, waar ik zo trots op ben. Dus met deze kleine achtergrond, hebben jullie, zijn studenten, een iets beter begrip van de man waaronder je traint, een ECHTE "BUDO" MAN die een volledig begrip heeft van wat het betekent om een "complete Karate-ka en Martial Artist" te zijn. ". Als zijn studenten kun je je geen betere leider wensen, niet alleen in onze kunst, maar ook in de reis van het leven zelf. Ik heb het voorrecht hem mijn vriend te mogen noemen. Terwijl we verder gaan naar het NIEUWJAAR, wens ik jou en je familie alles wat je je maar kunt wensen, liefde, succes, geluk en vooral veiligheid. Als laatste wil ik je een oude Afrikaanse zegen aanbieden: MOGEN DE KRACHT DIE ONS BEGELEID EN BESCHERMT, ALTIJD TUSSEN U STAAN EN SCHADE OP DE WEG DIE U MOET REIZEN. Eerlijk, Richard Zalm DOSHU BUDOKAN Richard Zalm Oprichter - Doshu - Budokan Meer dan één leven Door Richard Salmon Dit is een fascinerend boek over het leven van een buitengewoon persoon. Het begin omvat zijn vroege leven in Durban en zijn opleiding, zijn marineleven en zijn huwelijk met zijn levenslange partner en vrouw Dot en de geboorte van zijn twee zonen Grant en Robin. Richard begon zijn carrière met het leren van de kunst van het Judo en raakte later geïnteresseerd in andere Japanse vechtsporten. Door pure vasthoudendheid bij het proberen kennis op te doen van deze onbekende kunsten in Zuid-Afrika, neemt de auteur ons mee op een ervaring die moeilijk te bevatten is. Hij stond aan de kade en schreeuwde om de aandacht van Japanse vissersbemanningsleden te trekken om te informeren of iemand iets over karate wist dat ze hem zouden kunnen leren. Via deze contacten reisde Richard naar Sao Palo in Brazilië om te leren van een van de meesters die leefde Daar. Deze enorme kennis die hij opdeed, bracht hem ertoe zijn eigen Dojo te openen en zo werd Budokan geboren. De sport werd al snel erg populair en verspreidde zich door heel Zuid-Afrika. Richard reisde ook veel in Japan om te studeren en te trainen met een aantal van de grote meesters van karate. Deze pioniersgeest groeide uit tot een van de grootste karate-dojo's in SA. Nu, zo'n zestig jaar later, is Budokan een wereldwijde organisatie die nog steeds sterk is. Richard geloofde altijd dat door de jeugd voor te lichten over milieukwesties het later een impact zou hebben op de wereld waarin we leven. De Mountain Youth Leadership School werd opgericht in de bergen van Eastern Orange Free State en later de Youth Leadership School op de beroemde YO Ranch in Texas. Richard was lid van de Wereld Natuur Organisatie en was ook een persoonlijke vriend van Prins Phillip Bernard van Nederland. Het boek neemt ons mee op zijn reizen over de hele wereld en geeft les in natuurbehoud en jeugdleiderschap aan jonge mensen. Richard heeft presidenten ontmoet. Premiers, Kings, Queens Miljardairs Pausen en Paupers in zijn zoektocht om van de wereld een betere plek te maken om in te leven. Salla gahle umfundi Shihan Dix Wridgway

DEAL DOJO ROY ESTABROOK HAS NOW MOVED TO DEAL IN KENT WHERE HE IS TO OPEN A NEW BUDOKAN DOJO SOON. WE WILL BRING YOU NEWS OF THAT OF COURSE..... MEANWHILE HERE IS HIS AUTOBIOGRAPHY. My journey in the Japanese M artial Arts began in 1972, aged 18 when I enrolled in the Budokan UK Northolt Karate dojo run by Sensei David Passmore. At th at time there were two classes on a Tuesday and a Thursday evening in a school gym. I attended both of those. There were a lot of people interested in taking up Martial Arts so Sensei had to run two classes each night. One for beginners which ran for 90 minutes and one for Kyu grades which ran for two hours. We only practiced Karate in those early years, and my first grading certificate says Budo-ryu karate grade 6th kyu. I can remember registering on my first evening of training. Standing in a queue with Sandi Groom who was sitting by the entrance, taking names down. It was intimidating at first but I remember over all it was a welcoming atmosphere. Each class usually consisted of Kihon, Ippon Kumite and Kata. Sometimes the beginners class was run by Sandi Groom or Marion Tinkler. We didn't have a lot of female students so it was good to have these two formidable and pioneer women leading the class. By the time I reached my Shodan grading in 1977 , Aikido had become an intrinsic part of the practice. I took the grading with two other students, and we had to go through four preparation classes at the High Rocks dojo which was then the Hombu dojo. To say they were demanding would be a huge understatement but they did prepare us well for what was to come. We also had to write four short essays on different subjects relating to our practice. The memories of that day are as strong as ever and receiving my black belt from Sensei was a great moment. Under the technical direction of Sensei David Passmore, I became Chief Instructor at the King's College Dojo on the Strand in London. Around the same time, I was promoted to Chief Instructor of the Northolt dojo when it was relocated to a new home. The new premises at Northolt allowed us to have a mat down permanently as we were the sole user of the premises. It also had an area outside where we could practice in the summer months. Instructing at two dojos meant that I was teaching five sessions a week thus finessing my teaching skills and style. I would also attend the Sunday training class that Sensei held at the High Rocks dojo. The King's College Dojo expanded very quickly. The classes were on a Wednesday evening from 7pm to 9pm, and Saturday Morning from 11am to 1pm. We were the only Martial Arts club at the college then, and interest was high. We often had up to fifty beginner students training. Sensei would come to teach once a month at the Saturday morning class. We held Gashkyu at King's College on a regular basis under his guidance, usually to combine with Gradings. It was at the Christmas Gashkyu on the 6th December 1980 that I was proud to receive my Nidan grade. The first time that Sensei had awarded that prestigious grade. A few years later, the Northolt dojo closed for land redevelopment and I took this opportunity to open a new dojo in Edgware. Eventually the Edgware dojo changed venue to Bounds Green where Roger Tym was the instructor. I moved to Cambridgeshire where I would continue to teach. It was a time of tremendous growth in Budokan, and for myself as I was able to guide and teach Kyu grades through to their Shodan. During this period, our Gashkyu were held at the National Sports centre in Crystal Palace. They consisted of two day residential seminars on weekends. The Sunday Morning class started with Shinkantaza at 7am before breakfast. Despite the raucous traditional party on the Saturday evening, most students would attend the Zazen. Sensei would invite guest instructors to teach on different sections on the mat. Sensei Vic Cook came and taught one memorable Iaido class. It was at a Gashkyu at Crystal Palace in April of 1982 that I was granted my Sandan. Sensei David Passmore always encouraged his students to expand their knowledge of the Martial Arts and I attended Aikido courses taught by different Sensei. These included Sensei Saito , Sensei Tamura, Sensei Tomita, and Sensei Minoru Kanetsuka when he was invited to our club for a two-day course. It was a very intensive weekend and I think I've still got a right shoulder injury to remember him by. For the first two hours of the opening session, he concentrated on my favourite Suwariwaza ikkyo before we went through the remaining Katame Waza. In 1991, I received a personal invitation from Master Minoru Mochizuki, founder of his own school of Martial Arts, the Yoseikan Budo. I had been writing to him for advice on matters relating to classical bu-jutsu so I gratefully accepted that invitation to train at his Hombu Dojo in Shizuoka, Japan. Minoru Mochizuki had been Uchi-deshi to Jigoro Kano and to Morihei Ueshiba as well as studying with Gichen Funakoshi. Only two people ever received a Menkyo Kaiden from O'Sensei Morihei Ueshiba: Kenji Tomiki and Minoru Mochizuki. The Yoseikan school's training curriculum was similar to that of Budokan: to practice more than one Martial Art and therefore remain open-minded in your development. I was going to represent Budokan so I felt compelled to intensify my training prior to my travelling to Japan. I stayed at the Yoseikan Hombu Dojo for four weeks and trained relentlessly every single day in order to gain as much understanding as I could from this great teacher. The Dojo operated daily, with Aikido on Monday, Wednesday, Saturday and Sunday afternoon. Thursday evening was free practice. The Aikido nights always included Karate training. Each session began with the punch bag when a variety of punches and strikes with the hands and elbows were practiced, followed by a full range of kicking techniques. What separates Yoseikan Aiki from other schools is the use of Sutemi Waza [sacrifice throws]. I had never practiced this before and found that this judo influence helped my understanding of Aikido. Just as Jujitsu-influenced Karate increased my own understanding of Karate. I would often practice in the afternoon on my own. I particularly enjoyed using the Dojo's Makiwara. I was told by one of the Master's Uchi-Deshi that he was happy with my progress. This level of commitment led me to be invited back but sadly I could not return. In my work as a Director of Photography, I travelled extensively. I was fortunate enough to visit our Budokan dojo in Bahrain where Mahmoud Fahkro had his club. He kindly asked me to teach some classes and was particularly interested in me leading a kata class. I practiced some T'ai Chi ch'uan in Hong Kong. Our local production fixer introduced me to a t'ai chi teacher who guided me through one t'ai chi form. I was very interested in the passive and active principles of the form and the breathing linked to the movement. I had to get up very early and train in a park before going to work. I was able to practice some Gojo ryu in Australia. I had attended a Gojo ryu classes at home in Ely and I had agreed with the instructor that I would teach him some Aikido in exchange of Gojo ryu Kata Shisochin . He gave me a letter of introduction to a dojo in Sydney where I was able to train on my visit. I was awarded my Yondan on the 21st November 1987 at a Gashkyu in Wadhurst. The same hall that I had achieved my Shodan. I have always considered the martial Art studied within Budokan to be of the highest quality and when Kyoshi asked me to be on the Shihankai, I was truly honoured to be involved. I hope my experience can be of benefit as we continue to diligently study on our chosen path. One of the most treasured memories I have is being able to do some Zazen at Sigiriya rock in SriLanka - a place of Buddhist retreat and meditation for as far back as the 3rd century BC. Budokan is the only Martial Arts organisation that I know of that includes Zazen as part of its programme. Studying the Martial Arts has had a major influence on my life, and with the formal introduction of Zazen into the training syllabus back in the 1980's perhaps the biggest influence of all.